Elin is ernstig meervoudig beperkt. Heel vaak moeten wij in situaties tegen haar zeggen dat iets niet kan, als ze ‘ik ook!’ roept. Wij proberen haar zoveel mogelijk te betrekken, en te laten ervaren. Zo heb ik (moeder) met de meiden meegedaan aan een run vorig jaar, 2,7km. Bente duwde Elin de laatste 500m de finish over. Dat Elin toen een medaille kreeg, en de blijdschap die zij toen ervaarde, staat nog op mijn netvlies gebrand.
Zoiets simpels, en zo blij. Ze wil zo graag meedoen. Daarom hebben we destijds in een loop-/ sportbuggy geïnvesteerd, zodat ik vaker met haar kon lopen. Meedoen, dat is was ze wil. Dus liepen we geregeld een rondje, ook op het strand wat met die buggy kan. Toen zag ik de oproep voor dit programma, en heb me gelijk opgegeven zonder dit met Patrick te overleggen. Dit is een uitdaging.
Elin doet mee! We zijn nu druk in training en ze vindt vooral het fietsen geweldig, hoe harder hoe beter! We vinden het leuk om met zijn vieren, als gezin, te trainen. Patrick helpt me erg met fietsen, en Bente is mijn coach met hardlopen!
We hebben zin in de triatlon, en zien die met gezonde spanning tegemoet. Het gaat ons niet om het winnen, het als team, met plezier, volbrengen!
Groetjes,
Marie Schelvis
